Blindengarten w Bremie to wzorcowy przykład, jak można projektować przestrzenie publiczne z myślą o dostępności i inkluzywności, tworząc miejsca, które są jednocześnie funkcjonalne, estetyczne i terapeutyczne. Blindengarten, czyli „Ogród dla Niewidomych” w Knoops Park w Bremie jest przestrzenią sensoryczną zaprojektowaną z myślą o osobach z dysfunkcją wzroku. Ten ogród sensoryczny jest przykładem inkluzyjnego podejścia do projektowania, które umożliwia osobom niewidomym i niedowidzącym pełne doświadczenie natury w sposób dostosowany do ich potrzeb.
Ogród Niewidomych w Bremie to prawdziwy klejnot w sercu St. Magnus, na skraju Knoops Park. Ogród dla niewidomych ma powierzchnię około 1600 metrów kwadratowych. Ogród jest bez barier z różnymi obszarami doświadczenia, inny projekt ścieżek ma na celu pomoc w orientacji dla niewidomych użytkowników ogrodu.
Ogród jest oczywiście dostępny także dla osób pragnących relaksu, ale w szczególności uwzględnia szczególne potrzeby osób niewidomych. Rośliny mają pachnieć, Stworzone przez dotyk i dotyk w podniesionych łóżkach. To wzorowy ogród, po którym można chodzić, czuć, wąchać i doświadczać każdego dnia od marca do października. Dzięki doborowi odpowiednich roślin świat osób niewidomych i słabowidzących, ale oczywiście także osób widzących, może stać się znacznie bardziej kolorowy i przyjazny.
Reliefowe panele przy wejściu i we wnętrzu ogrodu informują odwiedzających o projekcie ślepego ogrodu z różnymi obszarami wrażeń. Grządki roślinne pochodzą z Drewniane palisady o wysokości 60-80 cm, aby odwiedzający ogród mieli rośliny na wygodnej wysokości, aby mogli je powąchać, dotknąć i poczuć.
Daje także dzieciom wyjątkową okazję do poznawania roślin wszystkimi zmysłami.
Szeroka gama różnorodnych gatunków roślin występujących w ślepym ogrodzie to także barwny wybór wielu owadów. Szczególnie w naszym ogrodzie zadomowiło się wiele gatunków pszczół. Ten włączony Blindengarten, położony na skraju parku Knoops, oferuje doskonałe środowisko do promowania i ochrony różnorodności biologicznej dzięki dużemu wyborowi roślin.
Obiekt został zaplanowany i zaprojektowany w taki sposób, aby osoby niewidome mogły swobodnie poruszać się i orientować w tym ogrodzie bez pomocy z zewnątrz.
Kluczowe cechy ogrodu:
-
Ścieżki z wyraźnymi teksturami
Wszystkie ścieżki w ogrodzie zostały zaprojektowane z materiałów o różnych fakturach, co umożliwia łatwe odróżnienie poszczególnych stref ogrodu za pomocą dotyku. Ścieżki są także równe i bezpieczne, co ułatwia poruszanie się osobom z laskami. -
Wykorzystanie kontrastów dźwiękowych i zapachowych
W Blindengarten zainstalowano fontanny i elementy wodne, które emitują dźwięki uspokajające i pomagają w orientacji przestrzennej. Wybrane rośliny mają intensywne zapachy, takie jak lawenda, mięta czy róże, co ułatwia lokalizację konkretnych stref ogrodu. -
Oznaczenia dotykowe i opisowe
W ogrodzie rozmieszczono tabliczki z opisami roślin zapisanymi w alfabecie Braille’a. Dzięki temu osoby z dysfunkcją wzroku mogą dowiedzieć się więcej o roślinach, ich pochodzeniu i zastosowaniach. -
Elementy architektoniczne wspierające nawigację
Charakterystyczne bramy wejściowe i strategicznie rozmieszczone altany służą jako punkty orientacyjne. Elementy te pomagają użytkownikom łatwo odnaleźć się w przestrzeni i poruszać się po ogrodzie. -
Rośliny o zróżnicowanych fakturach i kształtach
Rośliny w Blindengarten zostały wybrane tak, aby umożliwić eksplorację poprzez dotyk. Miękkie liście, szorstkie kory drzew i unikalne struktury roślin stymulują zmysł dotyku i pozwalają osobom niewidomym na pełne doświadczenie przyrody.
Korzyści i znaczenie ogrodu
Ogród w Knoops Park jest miejscem, które nie tylko wspiera rozwój sensoryczny osób z dysfunkcjami wzroku, ale także promuje integrację społeczną. Blindengarten jest otwarty dla wszystkich, zachęcając do wspólnego korzystania z przestrzeni przez osoby niewidome i widzące. Jest to również przestrzeń edukacyjna, która zwiększa świadomość na temat wyzwań, z jakimi mierzą się osoby z niepełnosprawnościami.
Blindengarten w Bremie to wzorcowy przykład, jak można projektować przestrzenie publiczne z myślą o dostępności i inkluzywności, tworząc miejsca, które są jednocześnie funkcjonalne, estetyczne i terapeutyczne.
